Ομιλία του Μπανγκαμπάντου (7 Μαρτίου 1971)
 | Η σελίδα αυτή είναι υποψήφια για άμεση διαγραφή. Αν διαφωνείτε για την διαγραφή της, εξηγήστε τους λόγους στην σελίδα συζήτησής της. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να διορθώσετε την σελίδα ώστε να μην διαγραφεί μπορείτε να αφαιρέσετε αυτή την σημείωση, αλλά όχι αν έχετε δημιουργήσει την σελίδα ο ίδιος. Όταν εισάγετε αυτό το πρότυπο σε κάποια σελίδα, φροντίστε να αιτιολογήσετε τους λόγους διαγραφής χρησιμοποιώντας το πρότυπο ως εξής: {{διαγραφή|αιτιολόγηση}}. Διαχειριστές - Θυμηθείτε να ελέγξετε αν κάτι οδηγεί εδώ και το ιστορικό της σελίδας πριν τη διαγραφή. |
| Ομιλία του Μπανγκαμπάντου (7 Μαρτίου 1971) Συγγραφέας: |
 Δείτε επίσης: σχετικό λήμμα.
|
Αγαπητοί αδελφοί μου, σήμερα εμφανίζομαι ενώπιον σας με βαριά καρδιά. Όλοι ξέρετε και καταλαβαίνετε ότι έχουμε δοκιμάσει τις ζωές μας. Δυστυχώς, σήμερα οι δρόμοι της Ντάκα, της Τσιταγκόνγκ, της Χούλνα, του Ρατζσάχι και της Ρανγκπούρ έχουν γεμίσει με το αίμα των αδελφών μου. Σήμερα, ο λαός της Βεγγάλης θέλει να απελευθερωθεί, ο λαός της Βεγγάλης θέλει να ζήσει, ο λαός της Βεγγάλης θέλουν τα δικαιώματά τους. Τι λάθος κάναμε; Μετά τις εκλογές, ο λαός του Μπαγκλαντές ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία εμένα και τον σύνδεσμο Αουάμι. Η Εθνοσυνέλευση μας θα καθίσει, θα δημιουργήσουμε ένα σύνταγμα και θα οικοδομήσουμε την ιστορία αυτής της χώρας. Οι άνθρωποι αυτής της χώρας θα αποκτήσουν οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ελευθερία. Αλλά δυστυχώς είναι θέμα βαριάς θλίψης ότι σήμερα, πρέπει να πω την θλιβερή ιστορία των 23 χρόνων, την αιματηρή ιστορία όπου οι Βεγγαλέζοι βασανίζονται στη Βεγγάλη. Η ιστορία των τελευταίων 23 χρόνων είναι η ιστορία των ανδρών και γυναικών που πεθαίνουν. Η ιστορία της Βεγγάλης είναι η ιστορία του γεμίσματος των δρόμων της χώρας με το αίμα των ανθρώπων αυτής της χώρας.
Δώσαμε αίμα το 1952. Δεν καθίσαμε στη κυβέρνηση αφού κερδίσαμε τις εκλογές το 1954. Το 1958, με τον στρατιωτικό νόμο ο Αγιούμπ Χαν μας έκανε σκλάβους για δέκα χρόνια. Τα αγόρια μας σκοτώθηκαν στο κίνημα των έξι σημείων το 1964. Μετά την πτώση του Αγιούμπ Χαν το 1969, ήρθε ο Γιαχία. Δήλωσε ότι θα δώσει δημοκρατία και σύνταγμα στο έθνος και συμφωνήσαμε με αυτόν. Τότε υπήρξε πολύ ιστορία, ήταν οι εκλογές. Γνωρίζετε, η τύχη δεν ήταν με το πλευρό μας. Συναντήθηκα με τον Πρόεδρο Γιαχία Χαν. Εγώ, που είμαι ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος του Πακιστάν, όχι μόνο της Βεγγάλης. Ζήτησα να μου παραδώσει την Εθνοσυνέλευση στην συνάντηση της 15ης Φεβρουαρίου. Δεν συμφώνησε μαζί μου, αλλά με την απαίτηση του Μπούτο. Είπε, η συνάντηση θα γίνει την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου. Είπα εντάξει, θα κάτσουμε στη συνέλευση.