Μύθος 25: Λέων κοιμώμενος

Από Βικιθήκη
Λέων κοιμώμενος
Συγγραφέας:
Απόδοση του αισώπειου μύθου Λέων και Αλώπηξ.


'Σ τοῦ σπηλαίου του τὸ πλέον
σκιερὸν καὶ κρύον μέρος
εἰς τὸ μεσημέρι λέων
ἀναπαύετο τὸ θέρος·
καὶ καθὼς εἰς τὴν στρωμνήν του
εἶδε ποντικὸς αὐτὸν,
πέρασε, τὴν κεφαλήν του
καὶ τὴν χαίτην του πατῶν.
Τὸ θηρίον ἀνωρθώθη,
ῥαβδὶ ἔγιν' ἡ οὐρά του,
κ' εἰς χιλίας ἐσωρώθη
πυκνὰς δίπλας ἡ δορά του·
πλὴν ἡ ἀλεποῦ ἀπόρει
καὶ πικρὰ τὸν κατηγόρει
«λέων, ποντικὸν φοβεῖσαι!
κρίμα ζώων καὶ θηρίων
ὅτι βασιλεὺς καλεῖσαι
κι' ὄχι ἄναξ ζωϋφίων!»
«Τὸν μικρὸν δὲν ἐφοβήθην
ποντικὸν ψευτοκυρά!
Ἀλλ' ἂν τόσον ἐβρυχήθην
βρύχομαι καὶ καθαρὰ
εἰς τῶν ζώων ἀναγγέλλω
τὴν ὑπήκοον φυλὴν,
ὅτι νὰ πατῇ δὲν θέλω
χαίτην μου καὶ κεφαλὴν,
κ' ἐπ' οὐδεμιᾶ προφάσει
ζώου κἀνενὸς οὐρὰ
τοῦ λοιποῦ μὴν πλησιάσῃ
που λέοντος δορά·
τὴν ἀρχὴν τῆς συνηθείας
καὶ τὸν δρόμον ἀνατρέπω,
κι' ἂν τὸ ζῶον ὑποψίας
φόβου ἄξιον, δὲν βλέπω.»

Ἐπιμύθιον.
Βασιλεὺς ποτὲ δὲν πρέπει
προνομίας του ν' ἀφίνῃ·
τοὺς ὀχλαγωγοὺς προτρέπει
σιωπῶν καὶ τοὺς θαῤῥύνει.