Μιαν οργυιά κάτω…
| Μιαν οργυιά κάτω… Συγγραφέας: |
| Περιοδικό Μπουκέτο, τεύχος 418, 6/3/1932 |
Πῶς ἐθάμπωσεν ὁ λόφος
κιόλας, μελαγχολικά!
Στὸ νεράκι, δυσμικά,
κλαίει ὠχρότατο λυκόφως.
Γαύγισε γλυκὰ ἕνας σκύλος
καὶ τριζολογᾶ ἀλαφρό,
κάπου αξόνι γλυστερό:
γύρισμα τροχοῦ εἶν' ἢ μύλος;
Δόξα στο Δεκέμβρη μῆνα,
μ' ἕνα τέτοιο φῶς χλωμό,
ποὺ - καρδιὲς χωρὶς σπασμὸ -
κρέμονται ἡ φωληὲς στὰ σχοῖνα!
Τέτοιαν ὥρα, ἢ λίγο ἀκόμα,
δὲν τὸ νοιώθεις συντροφιὰ
κι' ὥς μεσ' στὸ εἶναι του βαθειὰ
τὸ νεκρό, ράθυμο χῶμα;
-Γῆς ξεθυμασμένη, ἀγέρι
μὲ τὸ χνῶτο τ' ἀγαθό,
πάρε με νὰ κοιμηθῶ
μιὰν ὀργυιὰ κάτω ἀπ' τὴ φτέρη.