Θούριος (Ραγκαβής)
| Θούριος Συγγραφέας: |
Τὰ ρόδα ὅταν ἔδρεπες, Ἑλλάς, τοῦ Μαραθῶνος,
ἠγείρεσο πολύδοξος ἐλευθερίας θρόνος.
Μουσῶν θριάμβων στέφανοι σ' ἐκόσμουν ἀγλαοί,
κ' ἐμπρὸς σου γόνυ ἔκλινον θαυμάζοντες λαοί.
Ἀλλ' ὁ δαίμων τῆς δουλείας ἦλθ' ἐρήμωσιν φυσῶν
καὶ ἀνήρπασε τὰς πόλεις, τὰ τεμένη τῶν Μουσῶν,
καὶ βαθὺ ἐχύθη σκότος ὅπου ηὔγαζε τὸ φῶς,
καὶ εἰς τὸν ζυγὸν ἐθρήνει λαὸς δοῦλος, κεκυφώς.
Ἐμπρός!
Ἐμπρός! Ὁ δοῦλος θρηνεῖ ματαίως
ἂν θαραλλέως
δὲν πολεμῇ.
Ὅστις ξιφήρης πέσῃ γενναίως,
αὐτοῦ ὁ θάνατος εἶναι τιμή.
Εἰς οὐρανὸν ἐβρόντησε, τὰ κύματα ἐβόων·
ἐσείσθ' ἡ γῆ, κ' ἐσχίσθησαν οἱ τάφοι τῶν ἡρώων,
κ' ἐξέτεινε τὴν χεῖρά του προστάττων ὁ Θεός·
«Ἀνάστα ὁ πολύδακρυς τῆς ἐκλογῆς λαός.»
Καὶ ἀνέστη, τὴν ἀρχαίαν πανοπλίαν του φορῶν,
καὶ ἀτρόμητος κατῆλθεν εἰς ἀγῶνα ἱερόν.
Εἰς τὴν βίβλον τῶν ἡρώων νέα γράφεται σελίς,
καὶ σφραγὶς σταλάζει δόξης πᾶσα αἵματος κηλίς.
Ἐμπρός!
Ἐμπρός! Ὁ δοῦλος θρηνεῖ ματαίως
ἂν θαραλλέως
δὲν πολεμῇ.
Ὅστις ξιφήρης πέσῃ γενναίως,
αὐτοῦ ὁ θάνατος εἶναι τιμή.
Οἱ μαχηταὶ θερίζονται. Μ' ἑλευθερίας μύρον
πᾶσαν κοιλάδα ἔρρανε τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων.
Ἀνασκιρτᾷ καὶ πάλλεται ἡ ποτισθεῖσα γῆ,
καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἔνδοξο ἀγῶνα εὐλογεῖ.
Ὅσῳ μένει μία μόνη εἰς τὰς φλέβας μας σταγών,
ὅσῳ εἷς στενάζει Ἕλλην ὑπὸ βάρβαρον ζυγόν,
ἀγρυπνῶμεν! Μὴ τὸ ξίφος μᾶς ἐπέσῃ τῆς χειρός.
Ἀσθενὴς ἂν εἶν' ἡ χείρ μας, μεθ' ἡμῶν ὁ ἰσχυρός.
Ἐμπρός!
Ἐμπρός! Ὁ δοῦλος θρηνεῖ ματαίως
ἂν θαραλλέως
δὲν πολεμῇ.
Ὅστις ξιφήρης πέσῃ γενναίως,
αὐτοῦ ὁ θάνατος εἶναι τιμή.