Τρώες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Ntetos (συζήτηση | Συνεισφορά) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Κεφαλίδα |
{{Κεφαλίδα |
||
| τίτλος = |
| τίτλος =Τρώες |
||
| συγγραφέας = |
| συγγραφέας =Κωνσταντίνος Καβάφης |
||
| μεταφραστής= |
| μεταφραστής= |
||
| ενότητα = |
| ενότητα = |
||
| επόμενο = |
| επόμενο = |
||
| προηγούμενο= |
| προηγούμενο= |
||
| σημειώσεις = |
| σημειώσεις = |
||
}} |
}} |
||
<pages index="Αλεξανδρινή Τέχνη Τομ.1 Αρ.2" from="Αλεξανδρινή Τέχνη Τομ.1 Αρ.2 - 02.jpg" to="Αλεξανδρινή Τέχνη Τομ.1 Αρ.2 - 02.jpg"/> |
|||
{{block center| |
|||
<poem> |
|||
Είν' η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· |
|||
είν' η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. |
|||
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι |
|||
παίρνουμ' επάνω μας· κι αρχίζουμε |
|||
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες. |
|||
| ⚫ | |||
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά. |
|||
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας |
|||
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.-- |
|||
Είν' η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. |
|||
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη |
|||
θ' αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, |
|||
κ' έξω στεκόμεθα ν' αγωνισθούμε. |
|||
Αλλ' όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, |
|||
η τόλμη κ' η απόφασίς μας χάνονται· |
|||
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει· |
|||
κι ολόγυρα απ' τα τείχη τρέχουμε |
|||
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή. |
|||
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω, |
|||
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος. |
|||
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ' αισθήματα. |
|||
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ' η Εκάβη κλαίνε. |
|||
</poem> |
|||
}} |
|||
| ⚫ | |||
Αναθεώρηση της 09:55, 3 Δεκεμβρίου 2022
| Τρώες Συγγραφέας: |
ΤΡΩΕΣ
Α΄.
Εἶν’ ἡ προσπάθειές µας σὰν τῶν Τρώων.
Κομάτι κατορθώνουμε· κοµάτι
παίρνουμ’ ἐπάνω µάς· κι’ ἀρχίζουμε
νἄχουμε θάρρος καὶ καλὲς ἐλπίδες.
Μὰ πάντα κάτι βγαίνει καὶ μᾶς σταματᾶ.
Ὁ Άχιλλεὺς στὴν τάφρον ἐμπροστά µας
βγαίνει, καὶ μὲ φωνὲς µεγάλες μᾶς τρομάζει.
Β΄.
Εἶν’ ἡ προσπάθειές µας σὰν τῶν Τρώων.
Θαρροῦμε πῶς μ’ ἀπόφασι καὶ τόλμη
θ’ ἀλλάξουμε τῆς τύχης τὴν καταφορά.
κ’ ἔξω στεκόµεθα ν’ ἀγωνισθοῦμε.
Ἀλλ’ ὅταν ἡ µεγάλη κρίσις ἔλθει,
ἡ τόλµη κ’ ἡ ἀπόφασίς µας χάνονται·
ταράττεται ἡ ψυχή µας, παραλύει·
κι ὁλόγυρα ἀπ’ τὰ τείχη τρέχουμε
ζητῶντας νὰ γλυτώσουµε μὲ τὴν φυγή,
Ὅμως ἡ πτῶσις µας εἶναι βεβαία. Ἐπάνω,
στὰ τείχη, ἄρχισεν ἤδη ὁ θρῆνος.
Τῶν ἡμερῶν µας ἀναμνήσεις κλαῖν κ’ αἰσθήματα.
Πικρὰ γιὰ μᾶς ὁ Πρίαμος κ’ ἡ Ἑκάβη κλαῖνε.