Η φλογέρα του Βασιλιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ξέβρασμα., σκιάχτρο του νησιού, φτωχή, παρατημένη,

Σέρνεται στην ακρογιαλιά, κικ' είναι σαν ξέρα, και είναείναι

σα μαύρη λάμια του γιαλού. Μακριά, μακριά, καράβια !

Κύματα, συνεπάρτε την, με τα συντρίμμια, τρίμμα.

Μα ποιος θα σε διαλογιστή και ποιος θα σε μαντέψειμαντέψη, ( 150)

και κάνεις πέρασμα αστρικού [(όντος)]της ερημιάς τη στράτα ;

Ποιος με το κερομάστιχο θα πάειπάη να θεμελιώσειθεμελιώση

τη ζωγραφιά σου αντάξια, ποια φλογέρα θα γιομίσειγιομίση

με το τραγούδι σου, χωρίς να συντριφτή απο κείνο ;

Ποιος θα μπορέσειμπορέση αθάμπωτος το υπέρλευκο το κρίνο

τον ύπνο και το θάνατο μαζί να πιείπιη, σαν κάτι

πολύ γλυκό και αχόρταγα πιθυμητό εδώ κάτου ; 160

μεσ' στα φιλιά των καλαμιώνκαικαλαμιών και στους καημούς των κύκνων.

Δεν ξέρω αν την πρωτόρριξε σ' άθλιασάθλια ταβέρνα η γέννα,

τα πλάσματα που εινείν' άξια να ζουν, και δεν πεθαίνουν,

της δώσανεδόσανε να χαίρεται τη χάρη της Ελένης.

Να την η Αυγούστα Θεοφανώ ! Πούλια και Φούρια. Κοίτα.

Και εινείν' ο λωτός που δεν τον τρως, το στριγλοβότανο είναι

που με το θώρι σε χαλά, με τ' άγγισματάγγισμα σε λιώνει, 180

κι αν είσαι τίμιος, την τιμή, το θρόνο, αν είσαι Ρήγαςρήγας,<ref>Στην πρώτη έκδοση, σε αυτό το σημείο υπάρχει άνω τελεία αντί για κόμμα.</ref>

Και με τη βέργα<ref>''βέργα'': το σκήπτρο.</ref> κυβερνά, και δένει πολεμάρχους,

στου πέλαου τα πλεούμενα και στου ντουνιά τα κάστρα 190

ταράζουν τα γυμνά σπαθιά και τ' άξιατάξια παλληκάρια

και την ογρή φωτιά που καίει, δε σβήνεισβύνει και ρημάζει.

Κι όπως δε σβήνσβύν' η ογρή φωτιά μηδέ στο πέλαο μέσα,

κι ο νικητής ο ασύντριφτος των αμηράδων, όμοια· 200

Να την η Αυγούστα Θεοφανώ ! Γλυκοτηρά και σφάζει·

στην άκρη από τη βέργα της πως κρέμεστε, σφαγάρια !

μεσμέσ' αποαπό τα ροδόχερα δροσομαργαριτάρια.

λυγίζει τους αλύγιστους, τα κατεβάζει τ' άστρατάστρα·

Λύσσα και σφίγγα, σάρκα εσύ, δρακόντισσα, Αφροδίτη !