Από την άκρη των ακριώ

Από την άκρη των ακριώ

Από την άκρη των ακριώ ώστε να πας στην άλλη
εχουσι τάβλες αργυρές στρωμνιά μαλαματένια,
ποτήρια με τις ερωθιές κι' όποιος τα δει πλανάται,
και πέρασεν ο βασιλιάς κι' είδε τα και 'πλανέθη.
...Χριστέ, μην ήμουν βασιλιάς, Χριστέ μην ήμουν ρήγας
να πέζευνα να κάθιζα σε τουτεσες τσοι τάβλες.