Αναφορά του ιεροδίκη Βεροίας προς τον βαλή Θεσσαλονίκης για τις συγκρούσεις με τα υπολείμματα των επαναστατών της Νάουσας
| Αναφορά του ιεροδίκη Βεροίας Ισμαήλ Χακή εφέντη προς τον βαλή Θεσσαλονίκης (Μεχμέτ Εμίν Εμπού Λουμπούτ πασά) περί συγκρούσεων των υπολειμμάτων των επαναστατών της Νάουσας με τα τουρκικά αποσπάσματα διώξεως και περιγραφή των διαφόρων μαχών και της εκτέλεσης του καταδικασθέντος αρχηγού των Ναουσαίων, Αθανάσιου (Νάσου) Καμπίτη στη Βέροια Συγγραφέας: Μεταφραστής: Θεοδόσιος Συμεωνίδης Αρχείο Οθωμανικού Ιεροδικείου Βέροιας-Νάουσας |
Αναφορά του ιεροδίκου Ισμαήλ Χακή εφέντη προς τον βαλήν Θεσσαλονίκης βεζύρην Μεχμετ πασάν.
Οι από τινος χρόνου περιφερόμενοι εις τα γειτονικά όρη του καζά μας άπιστοι καπεταναίοι Ναούσσης, Νάσιος Καμπίτης και Γιάννης Κατσαούνης και Κώστας Μαλάμος, συνεκεντρώθησαν εις το πλησίον της πόλεως Βέροιας κείμενον χωρίον Δοβρά μετά τριακοσίων οπαδών των, προτιθέμενοι ειδικώς να βαδίσουν κατά των μουσουλμάνων της πόλεως ταύτης. Μόλις όμως ελήφθη η είδησις της συγκεντρώσεώς των, άνευ χρονοτριβής οι εντεταλμένοι την καταδίωξιν αυτών αποσπασματάρχης Ζεϊνέλ αγάς και ο επόπτης των τριών ντερβενίων Γιαχγιά μπέης, έχοντες μεθ’ εαυτών πολυάριθμα μουσουλμανικά στρατεύματα, εξεκίνησαν κατά των εν τω χωρίω τούτο ωχυρωμένων επαναστατών, όπου και συνήψαν κρατεράν μάχην, κατά την οποίαν εμαρτύρησαν υπερ πίστεως ένδεκα στρατιώται, οι δε ανωτέρω ειρημένοι, επωφελούμενοι του σκότους της νυκτός, κατώρθωσαν να διαφύγουν και να εύρουν καταφύγιο εις το χωρίον Αρκουδοχώρι. Ούτοι ημύνθησαν εν τη τοποθεσία ταύτη από τα προηγουμένως ετοιμασθέντα οχυρώματά των επί τρεις ημέρας συνεχώς, εν τέλει δε υπέστησαν μεγάλας απωλείας και ήττας. Και πάλιν όμως, επωφελούμενοι του έπελθοντος σκοτους της νυκτός, κατόρθωσαν να διαφύγουν και να κρυφθούν εις την πλησίον της πόλεως Ναούσσης κειμένην μονήν του Αγίου Σωτήρος.
Εν τέλει όμως, καταδιωχθέντες υπό των μουσουλμανικών στρατευμάτων, επολιορκήθησαν εν τω τόπω τούτω και μετά σφοδράς μάχας οι λησταί υπέστησαν μεγάλην φθοράν και καταστροφήν, αφού δε οι πλείστοι εξ αυτών εξωντώθησαν, οι υπολειφθέντες διεσκορπίσθησαν εις τα πέριξ όρη. Πλην όμως κατά τας δοθείσας μάχας ο γενναίος επόπτης Γιαχγιά μπέης εφονεύθη, μαρτυρήσας υπερ πίστεως, εκ δε των ληστών ο μεν ρηθείς Μαλάμος εξωντώθη, ο δε έτερος ληστής Καμπίτης, συλληφθείς ζων, μετήχθη εις Βέροιαν και παρεδόθή εις το ιεροδικείον. Δι’ ο, συγκροτηθέντος αμέσως ιερού δικαστηρίου, παρουσία του μουφτή της πόλεως, του ιεροδίκου Ναούσσης και των επάρχων των δύο πόλεων, και αποδειχθέντος εκ της επακολουθησάσης διαδικασίας ότι ούτος τυγχάνει εκ των αρχιληστών άπιστων της Ναούσσης, βιαιοπραγών από ικανού χρόνου και φονεύων πλείστους πιστούς του Ισλάμ, και ότι ούτος εκστομίζει δημοσία και μετ’ επιμονής ύβρεις κατά της θρησκείας ημών, λέγων ότι είναι άπιστος υιός απίστου και ότι, άπαγε της βλασφημίας, δεν αναγνωρίζει τον Προφήτην ημών, κατεδικάσθη ιεροδικαστικώς εις τον δι’ αγχόνης θάνατον επί τω τέλει όπως η αποκοπείσα κεφαλή αυτού αποσταλή εις το διβάνιον του βαλή Θεσσαλονίκης και προς τούτο παρεδόθη εις τον αξιωματικόν Σερίφ αγάν, όστις και εξετέλεσε την επιβληθείσαν κατ’ αυτού θανατικήν ποινήν, απαγχονίσας τούτον δημοσία εις τον πλησίον του τόπου του δικαστηρίου ευρισκόμενον πλάτανον. Εφ’ ω συνετάγη η παρούσα προς βεβαίωσιν των διατρεξάντων γεγονότων.
Τη 17η Σεβάλ 1237 (7 Ιουλίου 1822, νέο ημερολόγιο).