(Ξεκίνησα ένα πρωινό...)

(Ξεκίνησα ένα πρωινό...)
Συγγραφέας: Μαρία Πολυδούρη
Από τη συλλογή «Ηχώ στο Χάος»

Ξεκίνησα ένα πρωινό
κάτω από διάφανο ουρανό
με ρυθμικό το βήμα.
Μια δίψα η ξάστερη ματιά.
Φεύγαν οι ορίζοντες μακριά
καπνός που ελιγοθύμα.

Κ’ ενώ η ψυχή κυματισμός
κ’ η ευτυχία σα χρησμός
ευνοϊκός γυρνούσε,
στάθηκα κάπου ξαφνικά
κοιτάζοντας φρικιαστικά
που ο θάνατος περνούσε.

Άλλαξε χρώμα ο ουρανός.
Ο ορίζοντας πιο κοντινός.
Το βήμα τι ωφελούσε;
Έσκυψα προς τη γη σεμνά
κ’ είδα ένα ανθάκι ταπεινά
που μου χαμογελούσε.

Και τόσο γλύκανε η καρδιά
πούχα ξεχάσει κιόλα πια
τον αρχισμένο δρόμο.
Εύκολη η πίστη στη χαρά
μούδενε γάλανα φτερά
στον άσκυφτο τον ώμο.

Μα δεν εβράδυνε η πικρή
Γνώση φιλίαν ιερή
νάρθη να μου χαρίση
κι’ ανύποπτα, προδοτικά
από της ζωής τα μυστικά
σκληρά να με χωρίση.

Τώρα δεν έχω κάπου πια
να στρέψω τη θολή ματιά.
Τίποτα δεν προσμένω.
Μόνο το Θάνατο ξανά
είδα εδώ κάπου να γυρνά
για κάτι υποσχεμένο.