(Μέσ’ στην καρδιά μου...)
| ←(Νησάκι ερημικό...) | (Μέσ’ στην καρδιά μου...) Συγγραφέας: Από τη συλλογή «Ηχώ στο Χάος» |
Περίπατος με τη σελήνη στο περιγιάλι της πατρίδας μου → |
Μέσ’ στην καρδιά μου τη βουβή, καιρό πια ρημασμένη,
επέρασεν η αγάπη σου σαν άνοιξης πνοούλα.
Και το αηδονάκι του καημού στάθη στην ανθισμένη
χαρά μου και τραγούδησε – λαχτάρα και τρεμούλα.
Γιατί θυμάσαι το βουβό, το ρημασμένο κάστρο
που στα συντρίμμια του άνθισε μια δάφνη ροδαλή;
Βλέπω στο σκυθρωπό ουρανό που ξεπροβάλλει ένα άστρο.
Ίσως θα μούπρεπε και μένα ένα στερνό φιλί.